بررسی دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی سنندج درباره عوامل تسهیل کننده و بازدارنده آموزش بالینی (۹۰-۸۹)

چکیده زمینه و هدف: موانع و مشکلات آموزش بالینی اثرات نامطلوبی بر دستیابی به اهداف حرفه پرستاری دارد. مطالعه حاضر با هدف بررسی عوامل تسهیل کننده و بازدارنده آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان پرستاری دانشکده پرستاری و مامایی سنندج سال 90-89 انجام شد. روش بررسی: در یک مطالعه توصیفی- مقطعی، با استفاده از روش نمونه گیری سرشماری، دیدگاه 160 نفر دانشجوی پرستاری کارورز و کارآموز بررسی شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته شامل مشخصات فردی و سؤالاتی در زمینه عوامل تسهیل کننده و بازدارنده آموزش بالینی (جمعاً 64 سوال) در پنج مقیاس لیکرت از کاملاً موافقم تا کاملاً مخالفم بود. روایی محتوای با استفاده از نظر اساتید و پایایی آن با محاسبه ضریب آلفای کرونباخ 78/0 تایید شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمونt-test در سطح اطمینان 95 درصد تجزیه و تحلیل شد. یافته ها: مهمترین عامل تسهیل کننده آموزش بالینی از دیدگاه دانشجویان کارآموز و کارورز ارتباط بین مربی- دانشجو بود. در حالیکه مهمترین عامل بازدارنده از دیدگاه دانشجویان کارآموز امکانات موجود در بیمارستان و از دیدگاه دانشجویان کارورز ویژگی مربیان بود. عوامل بازدارنده در حیطه های رضایت دانشجو از نحوه ارائه دروس عملی و تئوری (006/0p=) و رضایت دانشجو از قوانین در بخش (02/0=p) در دو گروه کارآموز و کارورز تفاوت معنی داری را نشان داد. نتیجه گیری: نتایج نشان داد ویژگی و مهارت تدریس مربیان به عنوان موانع بازدارنده آموزش بالینی بود. انتخاب مدرسین مبتکر و خلاق در کنار سعی و تلاش دانشجویان می تواند یکی از راهکارهای موثر درارتقای کیفیت آموزش بالینی مطرح باشد.